Klaus erlojugileak bere tailerre ezagutzera gonbidatuko gaitu; erlojuz betetako txokoa da, baina bitxia bada ere, bertan denbora geratu egin dela dirudi.
Klausik ez du hitzik egiten, tira, “tempus” besterik ez du esaten, baina erlojuen istorioa kontatzeko gai da. Esaterako, hormako erloju bat eszena dibertigarria izan daitekeela edo kukuen orkestra zuzendaria bihur daitekeela erakusten digu.
Klaus dibertigarria da, eta aldi berean, baita samurra ere, poesia hutsa, eta erlojuen tik-tak-aren erritmoan zein zuzeneko pianoarenean mugitzen da.
Zuzendaria: El que ma queda de teatre
Antzezlea: Joan Fernández
Piano-jolea: Juanjo Marín
